Rodzynki wydłubane z życia

Tyle się uzbierało zaległości, że nie wiadomo, od czego zacząć. Przede wszystkim trwa remont, a raczej trzeba to chyba nazwać przebudową, przywracającą budynek do stanu pierwotnego.

Z zewnątrz wygląda to tak, że nie cały dom przykryty jest dwuspadowym dachem, bo przed wojną dobudowano kawałek domu, ale dachu nie zmieniano; ten nowy kawałek został przykryty papą. 

Wewnątrz - dawniej w tej części było mieszkanie dla nauczyciela, prowadzącego szkołę, która zajmowała resztę budynku. Kiedy szkołę zlikwidowano, nasi poprzednicy mieli tu dwa pokoje, a my potem - jadalnię i mały pokoik, który był kolejno: naszą sypialnią, potem pokoikiem mojej mamy, a na koniec pokoikiem gościnnym i moim robótkowym.

Było nam w tej części coraz zimniej i zimniej i żadne grzanie nie pomagało. Wszystkie ściany były non stop lodowate, a zaczęły się również pojawiać ciemne wykwity i to zarówno na dole jak i u góry ścian, a i meble pokrywały się zielonkawym nalotem. I tak się zaczęła nasza  ucieczka z tamtego miejsca.

U progu świąt prace ruszyły, a nawet, jako wytrawni grzesznicy, rozpoczęliśmy w same święta - po śniadaniu wielkanocnym.

Prace zostały podzielone na etapy i według tej kolejności na razie wszystko idzie. Stary oczywiście wszystko robi sam, z dołożeniem starań, by w pozostałej części domu można było żyć w miarę normalnie. 

PIERWSZY ETAP prac to odzyskanie z likwidowanych pomieszczeń wszystkiego, co się da, a następnie wymurowanie ściany pomiędzy kuchnią a jadalnią, czyli drugiej połowy nowej ściany szczytowej. Pierwsza połowa ściany już jest - bo to ściana pomiędzy małym pokoikiem a naszą sypialnią i ona właśnie była ZAWSZE ścianą szczytową, więc teraz po prostu wróci do swojej funkcji.

Odzysk materiałów obejmie: podłogę bambusową, podłogę sosnową, płyty styropianowe, płyty paździerzowe, kaloryfery, drzwi z futryną, okno małego pokoiku - wszystko to będzie wykorzystane na górze, gdzie będzie urządzony duży pokój z małą sikalnią. Stary sam to wszystko pięknie zaplanował, narysował, przemyślał i policzył, co jednak nakazuje ostrożność i ograniczone zaufanie, bo w różnych swoich skomplikowanych procesach myślowych zawsze słabo sobie radził z operacjami typu "sześć razy cztery" czy "osiem plus trzynaście", więc... teges. 

1. Najpierw zdjął podłogę jadalni (i części kuchni). Zdemontowane deski z prasowanego bambusa zostały wyniesione na górę i złożone w części strychowej, czyli pod skosem dachowym. Ponieważ bambus ułożony był częściowo również w kuchni, to kupiliśmy (o zgrozo!) panele podłogowe castoramowe i będą to pierwsze (i mam nadzieję, również ostatnie) plastikowe panele w tym domu. 
Oprócz bambusowych desek Stary zdemontował kolejne warstwy, również widoczną poniżej płytę paździerzową.

2. Następnie wgryzł się w pas podłogi, na którym będzie posadowiona nowa ściana. Nie wykrył żadnych niespodzianek, jak również skrzyni ze skarbem. Do prostokątnej dziury wstawił pręty zbrojeniowe (odzyskowe, no przecież - ot tak - leżały sobie od 13 lat w ogrodzie pod płotem!) i zalał betonem. 

Po związaniu betonu na otrzymanym podeście wymurował dwa piętra ściany z bloczków (odzysk z szopy - akurat tyle było, jako resztki po budowie ganku, a resztę dokupimy). Dodam, że jako ochronę przeciwkurzową zastosowano kurtynę z grubej folii po poprzednim foliaku, podwieszonej na belce pod sufitem, a więc również z wykorzystaniem odzysku.

3.Teraz nastąpi faza sprzątania gruzu z podłogi byłej jadalni, a potem będzie można ułożyć w kuchni brakujący kawałek podłogi (obecnie - płyta paździerzowa). 

4. Kolejne prace będą miały na celu całkowite opróżnienie małego pokoiku, bo na razie jest tam jeszcze łóżko z porządnym nowym materacem, jakieś fotele i liczne drobne pierdolety, z nastawem octu lawendowego włącznie. To wszystko trzeba będzie stamtąd wynieść i GDZIEŚ umieścić. Potem rozbiórka drzwi z futryną, okna od ogrodu - i można wymurować ścianę szczytową do końca, a wtedy część przeznaczona do rozbiórki będzie już od strony mieszkania niedostępna.

DRUGI ETAP prac, to będzie urządzenie góry i Stary mi obiecał, że wyniesie się tam w maju, w co ja oczywiście nie wierzę.

TRZECI ETAP który nie wymaga pośpiechu, to będzie ostateczna rozbiórka skorupy dobudówki. Do tej pory będzie sobie czekała, jakby nigdy nic, prawie jak te domki z samego początku "Misia" Barei - co to wyglądają, jakby były, a w rzeczywistości ich nima. No bo jedno okno (od strony furtki wejściowej) wciąż będzie na swoim miejscu, sprawiając wrażenie, jakby nic się nie zmieniło. Prowizoryczne wejście do pustej skorupy będzie zrobione w miejscu drugiego okna (tego w obecnym pokoiku) - gdyby jednak ktoś tam chciał wejść. Choć nie wiem, po co, bo tam już nie będzie NICZEGO oprócz gruzu w workach, przygotowanego do wywózki wraz z gruzem z późniejszej rozbiórki.

Jadalnia (sprzed godziny):