Rodzynki wydłubane z życia

Prowadzę życie internetowe rozczłonkowane wielostronnie i wielorako. Skutkuje to tym, że jak biorę smartfona lub laptopa, żeby sprawdzić w sieci cokolwiek, to zanurzam się w odmęty i pływam i fruwam i zwiedzam... a przedmiotowa sprawa wylatuje mi z głowy natychmiast.

Postanowiłam o tym napisać, kiedy szłam do kuchni z zamiarem rozpoczęcia prac kulinarnych (a w tle z laptopa lajwik sprzedażowy prosto z Włoch) i kiedy to nagle dotarło do mnie, że przed chwilą kolejny raz poniosłam klęskę, zaglądając do smartfona z zamiarem sprawdzenia tylko, ile cukru się dodaje na litr wody przy nastawianiu octu. Samo w sobie, to sprawdzenie, zajęłoby nie więcej niż minutę. No więc wchodzę do kuchni i patrzę - na blacie owoce gotowe do zalania, woda zagotowana i przestudzona. No więc.

No i... ponieważ postanowiłam o tym napisać, to tym samym znów zanurzam się w odmęty i przestworza, bo przecież jeśli piszę notkę, to przydałyby się jakieś fotki, a akurat takie ładne dziś rano wkleiłam rodzinie na messengerze, więc może właśnie te. 

Dziś jest drugi dzień nieprawdopodobnego upału i obudziłam się już z bólem głowy, wstałam więc wcześniej niż zwykle i słońce było w takiej lokalizacji, że musiałam się przemieścić z poranną kawą, żeby złapać cień. No i siedząc tyłem do ściany domu, tej już ocieplonej, ale wciąż jeszcze szarocementowej i bez struktury, pstryknęłam panoramę - półokrąg w czterech kawałkach. Jeden pies w cieniu, drugi w słońcu i kot na stoliku - czyli normalny widoczek.

Pewnie można by było je sklepić w jedną szeroką panoramę (łączniki: pień renety, ostróżki/iwa, cis), ale nie umiem.

 A co do octu, to 4-5 łyżek na litr wody. Dziś nastawiam ocet z czerwonych porzeczek.